vrijdag 7 september 2012

Een taart zonder blinkende kers!

Ja, het heeft even geduurd eer alles een beetje gezonken was en ik een eerlijk en openhartig bericht kon posten. Alle emoties moesten even bezinken, de gedachten even geplaatst en de spieren.....

Zoals reeds eerder gepost kregen we enkele uurtjes voor een sms'je waarin de organisatie ons liet weten dat de UTMB (koninginnennummer) werd gewijzigd. Gezien gevaarlijk, veranderlijk en koud weer werd er besloten om de 2300 startende deelnemers niet over het geplande parcours met enkele cols boven 2500Hm te sturen. De start werd met een half uurtje uitgesteld en men kreeg uiteindelijk een parcours voorgeschoteld van een 104-tal km.

Euh,.... wat er toen even door me heenging kan ik niet beschrijven. Ik was enorm teleurgesteld en triest. DE loop, waar ik al lange tijd mee bezig was....... PiepPiep....... verdwenen!! De zin om te lopen was even ver zoek!

Uiteindelijk na enkele toestromende berichtjes (Bedankt Pascal) en enkele lieve en ondersteunende woordjes (bedankt Tinne en Paula) heb ik me dan toch maar klaar gemaakt om naar de start te gaan. Maar ja, is er een kans om bagage te laten droppen? Alé ja,.... alles dan maar voorzien om de volledige 104km te kunnen overbruggen qua voeding.

De organisatie was door de last-minute wijzigingen een beetje haar kluts kwijt (je zou voor minder), en waar voorheen alles vlekkeloos verliep wisten nu heel veel vrijwilligers ook niet meer hoe het juist zat. We hebben nog even een glimp kunnen opvangen van het nieuwe hoogteprofiel en plan en zakten toen af naar de start.

Toen we rond 18:45uur aankwamen aan het startvak stond ik echt bijna als allerlaatste op dat waanzinnige plein. het was me er een gedrum van jewelste. Je werd voortdurend tegen de mensen voor je geduwd, moest uitkijken dat je geen stokken in je ogen kreeg en dat alles wel degelijk aan je rugzak bleef zitten. Dit heb ik eerlijk gezegd bij een ultra-trail nog NOOIT meegemaakt.
Nadat de eerste van de CCC was gefinished (leek wel of de organisatie hier persé op wou wachten) ging het startsignaal. Het was eigenlijk geen echt schot. Straf, een beetje triest in zo'n atmosfeer.

De frustraties liepen eerlijk gezegd al zéér snel op..... Vanop het stadspleintje werd iedereen een nauwe winkelstraat in gepropt met aan weerszijde een massa mensen die dan ook nog allemaal eens een foto wilden nemen..... het duurde meer dan 9 minuten eer ik een paar meter kon joggen.

Eerste loopmeters!
Ha hi se, de Geert se!! Weerklonk het plotseling vanaf de kant. Plotsklaps was ik even afgeleid van de ontstane frustraties en zag m'n vroeger buurman Walter staan. Heu.... wat doet die hier.... en hop we waren weeral verder. Zonder even een ogenblik te gedag zeggen liep ik voort. (Sorry Walter)

De volgende 7km in de "file" moest men goed opletten. Sommige lopers weten echt geen raad met hun stokken. Dit leidt meermaals tot gevloek, getier en gestruikel. Na de verassende ontmoeting met Walter vroeg ik me direkt af hij het nieuwe parcours kende en of ik hem nog zou tegen komen. Ik ging goed opletten in Les Houches maar hoopte toch dat Walter was doorgereden naar Saint-Gervais Les Bains.

Na Les Houches de eerste noemenswaardige klim. Vlot baande ik mij een weg omhoog. Net onder de col, begon het een beetje te miezeren en lichtjes sneeuwen. Even regenjasje aangedaan tegen de wind en koude en hop de slijkerige afdaling in. Het leek wel een skiepiste van slijk.

In Saint-Gervais Les Bains zag ik dan net voor de bevoorrading walter en Hilde staan. Oef, nu toch even een kort babbeltje doen alvorens de post in te lopen. Gezien de drukte loop ik gewoon verder. Irritant, die drukte.

In Saint-Gervais Les Bains begint eigenlijk de lange klim naar Col du Bonhomme, maar gezien de wijziging in het parcours gingen we aan La Balme afslaan en via een lus terug in de post Les Contamines komen. Toen ik daar in Les Contamines de eerste keer passeerde en mijn regenbroek aantrok voor de komende sneeuw, liep de leider van de wedstrijd reeds de tweede keer de post binnen. Hij had er al 24km meer opzitten.

Eerlijk, ik heb er eigenlijk niet van genoten, de focus was er niet en ik wist al helemaal niet meer waar ik was. Toen ik aan La Balme toekwam dacht ik dat ik er een 25km had opzitten en dat het voor geen meter ging. Winegums hebben me gered.... mentaal was ik niet mee met de wedstrijd en een opkikker van suikers deed me dan toch weer even herleven. Toen ik dan uiteindelijk vertrok aan la Balme zag ik het bord van de 38km staan..... Ja, ik zat er zomaar even 13km naast!

Aan La Balme zaten we in de sneeuw. Een zeer fijn pelletje, dat was al, maar het besef dat het op 2500m meestal erger is brengt even berusting. Hop gewoon verder.... terug naar Les Contamines via Le Signal.

's Nachts lopen in zo'n weer is raar. Iedereen zit in zijn eigen coconnetje. Pet, lichtje, buff, regenkap,......75 nationaliteiten, verschillende talen,...... Kortom alles was aanwezig om de nacht stilzwijgend door te brengen. Gezien mijn horloge onder wind, regenjas en handschoenen verstopt zat heb ik van 21:00uur tot 07:00uur geen besef gehad van tijd (ja zelfs van ruimte). Leutig, maar veel van de omgeving en de wedstrijd heb ik niet meer geregistreerd. Links voor rechts en rechts voor links......

Toen we op de col aan Bellevue waren was het 7uur 's ochtend. Het was berekoud op de col. Na een telefoontje met Tinne te hebben gedaan, gleden we de steile slijk (+-15 tot 20cm dik) helling af tot Les Houches waar Tinne zou staan met droge kleding. Die afdaling deed zeker geen goed aan mijn heup. Oude pij stak weer de kop op.

Droge kleding aan en het idee dat finishen voor 14uur mogelijk was deed me vlot op stap te gaan. Na een klim naar Le Merlet (Dierenpark) van 5km asfalt (en dit in een trailomgeving waar paden genoeg zijn) begonnen we aan een stuk dat ik zo snel mogelijk uit mijn geheugen wil bannen. Mijn visie is dat men ons, om ons te sudderen, 10 keer op en af een bergflank in de Chamonixvallei heeft doen lopen. Op de duur wist niemand meer hoever dat we stonden. Ruim 2uur lang, geen benul. Ik had al enkele Spanjaarden hun stokken zien wegbergen want we hadden de laatste klim gehad. Iedereen die we passeerden zei op dat ogenblik dat we de laatste klim bezig waren.
Toen ik al redelijk pissed-off was vroeg ik waar Argentière (de laatste post) was aan enkele hulpverleners. Ha, nog 7km, een uurtje. Fuck, dat gaat hier geen meter vooruit..... Bochtje om en...... een klim om U tegen te zeggen. Tempo vastgrijpen en langzaamaan omhoog. Een stap na de andere gestaag.... het tempo van de trailer.... Dat is nogthans het idee. Ik deed de klim in een keer, maar heb nog nooit zoveel trailers tijdens een klim gaan zitten op een steen, boomwortel of wat dan ook. Raar, maar iedereen was zijn kluts kwijt.

Boven aan de klim kreeg ik een berichtje van Tinne. Vrouw, kind en ouders waren in Argentière. Enkel nog een afdaling van een 4-tal kilometer.... Alé, volgens een supporter boven.
Afdalen???? Ja 3 meter dalen 2 naar boven...... om zot te worden!!! Ik was stillaan razend..... Toch raar na een 90km????

Alé, blij dat ik alle frustraties even kwijt kon tegen Tinne (sorry schat) dronk ik even een bouillonnetje en liep ik dan maar naar Chamonix. Ik heb de laatste 9km echt nog wel redelijk vlot gelopen.

Dan, de finish..... Ik was blij dat ik dan toch was gestart en gefinished.......maar.......geen blinkende kers op de taart!

Laatste bocht!

Aan de Finish werd ik warm onthaald door Tinne, Lies, mijn ouders, Walter en Hilde en last but not least Paula. Leuk bijpraten en nen goeien Affligem (eerste alcohol sinds 14/08/2011, thnx Paula(een Hollander met smaak! = lees anti-Heiniken)) verdringen de gevoelens van teleurstelling.

Laatste meters!
Bedankt Walter en Hilde om even heen en weer naar Chamonix te rijden om te supporteren!! (Beter een goede (ex)buur dan een goede vriend!)

Supporters!!!


Teleurstelling.... geen UTMB (zoals hij hoort), geen goede tijd/plaats......

Nu, we gaan hier niet in mineur afsluiten hé! Die gevoelens zijn er nog, maar we zijn weeral een ervaring rijker. Het omgaan met die verandering van parcours was niet zo evident.
Verder heb ik een prachtige vakantie gehad en een superleuke voorbereiding met waanzinnig amusante ervaringen. Het was een lekkere taart!!!!

Ideeën zijn er nu reeds..... (tip: Ik, Paula en Pascal ....volgend jaar eind augustus ergens rond Mont-Blanc!)

Ik wil even alle sponsors bedanken die een bijdrage hebben geleverd op de rekening van BOKS vzw. Ik en BOKS zijn jullie ontzettend dankbaar!

vrijdag 31 augustus 2012

Ontgoocheling verbijten........

Tja, je leest het goed. Ontgoocheling. Om 11u30 kreeg ik vandaag een sms van de organisatie dat wegens zéér slechte weersomstandigheden (sneeuw, regen en onweer) de UTMB (166km) is afgelast. In plaats heeft de organisatie een parcours van 100km uitgetekend met 6000Hm.

Je kan wel raden dat ik me nu rot voel. Een heel jaar lang train en leef je naar deze dag toe en dan dit.

Nu zijn we ondertussen bezig met ons mentaal terug te focussen op die 100km, want ik..... dat is ook al niks zekers?!

Grtz,
Volgen via: http://utmb.livetrail.net/coureurentete.php startnummer 3150.