Een taart zonder blinkende kers!

Ja, het heeft even geduurd eer alles een beetje gezonken was en ik een eerlijk en openhartig bericht kon posten. Alle emoties moesten even bezinken, de gedachten even geplaatst en de spieren.....

Zoals reeds eerder gepost kregen we enkele uurtjes voor een sms'je waarin de organisatie ons liet weten dat de UTMB (koninginnennummer) werd gewijzigd. Gezien gevaarlijk, veranderlijk en koud weer werd er besloten om de 2300 startende deelnemers niet over het geplande parcours met enkele cols boven 2500Hm te sturen. De start werd met een half uurtje uitgesteld en men kreeg uiteindelijk een parcours voorgeschoteld van een 104-tal km.

Euh,.... wat er toen even door me heenging kan ik niet beschrijven. Ik was enorm teleurgesteld en triest. DE loop, waar ik al lange tijd mee bezig was....... PiepPiep....... verdwenen!! De zin om te lopen was even ver zoek!

Uiteindelijk na enkele toestromende berichtjes (Bedankt Pascal) en enkele lieve en ondersteunende woordjes (bedankt Tinne en Paula) heb ik me dan toch maar klaar gemaakt om naar de start te gaan. Maar ja, is er een kans om bagage te laten droppen? Alé ja,.... alles dan maar voorzien om de volledige 104km te kunnen overbruggen qua voeding.

De organisatie was door de last-minute wijzigingen een beetje haar kluts kwijt (je zou voor minder), en waar voorheen alles vlekkeloos verliep wisten nu heel veel vrijwilligers ook niet meer hoe het juist zat. We hebben nog even een glimp kunnen opvangen van het nieuwe hoogteprofiel en plan en zakten toen af naar de start.

Toen we rond 18:45uur aankwamen aan het startvak stond ik echt bijna als allerlaatste op dat waanzinnige plein. het was me er een gedrum van jewelste. Je werd voortdurend tegen de mensen voor je geduwd, moest uitkijken dat je geen stokken in je ogen kreeg en dat alles wel degelijk aan je rugzak bleef zitten. Dit heb ik eerlijk gezegd bij een ultra-trail nog NOOIT meegemaakt.
Nadat de eerste van de CCC was gefinished (leek wel of de organisatie hier persé op wou wachten) ging het startsignaal. Het was eigenlijk geen echt schot. Straf, een beetje triest in zo'n atmosfeer.

De frustraties liepen eerlijk gezegd al zéér snel op..... Vanop het stadspleintje werd iedereen een nauwe winkelstraat in gepropt met aan weerszijde een massa mensen die dan ook nog allemaal eens een foto wilden nemen..... het duurde meer dan 9 minuten eer ik een paar meter kon joggen.

Eerste loopmeters!

Ha hi se, de Geert se!! Weerklonk het plotseling vanaf de kant. Plotsklaps was ik even afgeleid van de ontstane frustraties en zag m'n vroeger buurman Walter staan. Heu.... wat doet die hier.... en hop we waren weeral verder. Zonder even een ogenblik te gedag zeggen liep ik voort. (Sorry Walter)

De volgende 7km in de "file" moest men goed opletten. Sommige lopers weten echt geen raad met hun stokken. Dit leidt meermaals tot gevloek, getier en gestruikel. Na de verassende ontmoeting met Walter vroeg ik me direkt af hij het nieuwe parcours kende en of ik hem nog zou tegen komen. Ik ging goed opletten in Les Houches maar hoopte toch dat Walter was doorgereden naar Saint-Gervais Les Bains.

Na Les Houches de eerste noemenswaardige klim. Vlot baande ik mij een weg omhoog. Net onder de col, begon het een beetje te miezeren en lichtjes sneeuwen. Even regenjasje aangedaan tegen de wind en koude en hop de slijkerige afdaling in. Het leek wel een skiepiste van slijk.

In Saint-Gervais Les Bains zag ik dan net voor de bevoorrading walter en Hilde staan. Oef, nu toch even een kort babbeltje doen alvorens de post in te lopen. Gezien de drukte loop ik gewoon verder. Irritant, die drukte.

In Saint-Gervais Les Bains begint eigenlijk de lange klim naar Col du Bonhomme, maar gezien de wijziging in het parcours gingen we aan La Balme afslaan en via een lus terug in de post Les Contamines komen. Toen ik daar in Les Contamines de eerste keer passeerde en mijn regenbroek aantrok voor de komende sneeuw, liep de leider van de wedstrijd reeds de tweede keer de post binnen. Hij had er al 24km meer opzitten.

Eerlijk, ik heb er eigenlijk niet van genoten, de focus was er niet en ik wist al helemaal niet meer waar ik was. Toen ik aan La Balme toekwam dacht ik dat ik er een 25km had opzitten en dat het voor geen meter ging. Winegums hebben me gered.... mentaal was ik niet mee met de wedstrijd en een opkikker van suikers deed me dan toch weer even herleven. Toen ik dan uiteindelijk vertrok aan la Balme zag ik het bord van de 38km staan..... Ja, ik zat er zomaar even 13km naast!

Aan La Balme zaten we in de sneeuw. Een zeer fijn pelletje, dat was al, maar het besef dat het op 2500m meestal erger is brengt even berusting. Hop gewoon verder.... terug naar Les Contamines via Le Signal.

's Nachts lopen in zo'n weer is raar. Iedereen zit in zijn eigen coconnetje. Pet, lichtje, buff, regenkap,......75 nationaliteiten, verschillende talen,...... Kortom alles was aanwezig om de nacht stilzwijgend door te brengen. Gezien mijn horloge onder wind, regenjas en handschoenen verstopt zat heb ik van 21:00uur tot 07:00uur geen besef gehad van tijd (ja zelfs van ruimte). Leutig, maar veel van de omgeving en de wedstrijd heb ik niet meer geregistreerd. Links voor rechts en rechts voor links......

Toen we op de col aan Bellevue waren was het 7uur 's ochtend. Het was berekoud op de col. Na een telefoontje met Tinne te hebben gedaan, gleden we de steile slijk (+-15 tot 20cm dik) helling af tot Les Houches waar Tinne zou staan met droge kleding. Die afdaling deed zeker geen goed aan mijn heup. Oude pij stak weer de kop op.

Droge kleding aan en het idee dat finishen voor 14uur mogelijk was deed me vlot op stap te gaan. Na een klim naar Le Merlet (Dierenpark) van 5km asfalt (en dit in een trailomgeving waar paden genoeg zijn) begonnen we aan een stuk dat ik zo snel mogelijk uit mijn geheugen wil bannen. Mijn visie is dat men ons, om ons te sudderen, 10 keer op en af een bergflank in de Chamonixvallei heeft doen lopen. Op de duur wist niemand meer hoever dat we stonden. Ruim 2uur lang, geen benul. Ik had al enkele Spanjaarden hun stokken zien wegbergen want we hadden de laatste klim gehad. Iedereen die we passeerden zei op dat ogenblik dat we de laatste klim bezig waren.
Toen ik al redelijk pissed-off was vroeg ik waar Argentière (de laatste post) was aan enkele hulpverleners. Ha, nog 7km, een uurtje. Fuck, dat gaat hier geen meter vooruit..... Bochtje om en...... een klim om U tegen te zeggen. Tempo vastgrijpen en langzaamaan omhoog. Een stap na de andere gestaag.... het tempo van de trailer.... Dat is nogthans het idee. Ik deed de klim in een keer, maar heb nog nooit zoveel trailers tijdens een klim gaan zitten op een steen, boomwortel of wat dan ook. Raar, maar iedereen was zijn kluts kwijt.

Boven aan de klim kreeg ik een berichtje van Tinne. Vrouw, kind en ouders waren in Argentière. Enkel nog een afdaling van een 4-tal kilometer.... Alé, volgens een supporter boven.
Afdalen???? Ja 3 meter dalen 2 naar boven...... om zot te worden!!! Ik was stillaan razend..... Toch raar na een 90km????

Alé, blij dat ik alle frustraties even kwijt kon tegen Tinne (sorry schat) dronk ik even een bouillonnetje en liep ik dan maar naar Chamonix. Ik heb de laatste 9km echt nog wel redelijk vlot gelopen.

Dan, de finish..... Ik was blij dat ik dan toch was gestart en gefinished.......maar.......geen blinkende kers op de taart!


Laatste bocht!


Aan de Finish werd ik warm onthaald door Tinne, Lies, mijn ouders, Walter en Hilde en last but not least Paula. Leuk bijpraten en nen goeien Affligem (eerste alcohol sinds 14/08/2011, thnx Paula(een Hollander met smaak! = lees anti-Heiniken)) verdringen de gevoelens van teleurstelling.


Laatste meters!

Bedankt Walter en Hilde om even heen en weer naar Chamonix te rijden om te supporteren!! (Beter een goede (ex)buur dan een goede vriend!)

Supporters!!!

Teleurstelling.... geen UTMB (zoals hij hoort), geen goede tijd/plaats......

Nu, we gaan hier niet in mineur afsluiten hé! Die gevoelens zijn er nog, maar we zijn weeral een ervaring rijker. Het omgaan met die verandering van parcours was niet zo evident.
Verder heb ik een prachtige vakantie gehad en een superleuke voorbereiding met waanzinnig amusante ervaringen. Het was een lekkere taart!!!!

Ideeën zijn er nu reeds..... (tip: Ik, Paula en Pascal ....volgend jaar eind augustus ergens rond Mont-Blanc!)

Ik wil even alle sponsors bedanken die een bijdrage hebben geleverd op de rekening van BOKS vzw. Ik en BOKS zijn jullie ontzettend dankbaar!

Ontgoocheling verbijten........

Tja, je leest het goed. Ontgoocheling. Om 11u30 kreeg ik vandaag een sms van de organisatie dat wegens zéér slechte weersomstandigheden (sneeuw, regen en onweer) de UTMB (166km) is afgelast. In plaats heeft de organisatie een parcours van 100km uitgetekend met 6000Hm.

Je kan wel raden dat ik me nu rot voel. Een heel jaar lang train en leef je naar deze dag toe en dan dit.

Nu zijn we ondertussen bezig met ons mentaal terug te focussen op die 100km, want ik..... dat is ook al niks zekers?!

Grtz,
Volgen via: http://utmb.livetrail.net/coureurentete.php startnummer 3150.

De spanning stijgt.......

Jaja, nog 4 dagen en het startschot voor de Ultra-trail du Mont-Blanc 2012 zal weerklinken in Chamonix. In Chamonix zijn alle voorbereidingen reeds in volle gang en meer en meer zie je lopers (herkenbaar in T-shirts van één of andere loop) door de straatjes dwalen.

Natuurlijk kom ik hier dan toch bekenden tegen! Martine Hofstede kan spijtig genoeg niet deelnemen aan UTMB en heeft tot haar spijt haar toppoging om Mont-Blanc te beklimmen in rook zien opgaan door het Franse chauvinisme, maar heeft toch nog een stukje van haar vakantie hier gespendeerd.

Chamonix is het mekka van de extreme outdoor sporter. Elk vooraanstaand merk (Lafuma, Salomon, The North Face,......) heeft hier zijn eigen winkel. Tot mijn spijt heb ik al meermaals moeten ervaren dat Chamonix een stadje is waar veel Beau Monde rond loopt en de prijzen (vooral eten en drinken) ronduit duur zijn.

Ik zit hier samen met Tinne, Lies en mijn ouders en zelf hebben we al iets meer dan een week genoten van de fantastische natuur in de wijde omgeving. Echt de moeite waard!

De crew 1

De crew 2

Deze week heb ik vooral getracht wat te acclimatiseren en te genieten. De eerste helft van de week was het verschrikkelijk warm. Temperaturen van om en bij de 30 a 35°C, weinig wind, kortom stikkend heet, maar beter dan koud!

Hete temperaturen = ijsjes eten!!!

Schaduw opzoeken aan het Lac Vent.

Verder was er ook de verkenning van de laatste klim en afdaling van het de utmb. De Tête aux Vents is een klim van om en bij de 4 kilometer waarbij men een 700m stijgt. Stijl! Rotsig! Dit zijn de dingen die me zijn bijgebleven van de klim, en dan zwijg ik nog van de afdaling.

Krachttraining???

Een leuke wandeling was ook die naar Rochers des Mottets. Een klein hutje in een rotsig gebied. Na wat genoten te hebben van het zonnetje en een drankje in de hut hebben we (vader en dochter) onderweg naar beneden dan toch even geklommen. Btw het stelde niet veel voor zele bij de papa!)

Boulderen met een groot vraagteken! :-)

 

 

Lies kon niet achterblijven natuurlijk!

Op zondag ben ik even alleen op stap geweest. De lift naar Planpraz, kwestie van de benen enigszins te sparen, verder gewandeld naar Le Brevent ( 2525m), even relaxen met een stukje taart, afdalen via Refuge Bel-Lachat en dierenpark Merlet naar Les Bossons. Onderweg Paul en John tegen gekomen die ook gingen deelnemen aan enerzijds UTMB of de TDS. Eén ding wil ik meegeven over dat gesprekje: op m'n vraag wanneer Paul ergens zoekt aan te komen op de UTMB is zijn antwoord: ZONDAG.

Hieronder nog een impressie van de wandeling zondag:

Koffie verkeerd, tarte aux myrtilles en de gazet!

Mont-Blanc door de wolken door!

 

Zo, we tellen stilletjes aan af en meermaals krijg ik de vraag hoe men de wedstrijd, of mezelf, kan volgen.

Allereerst is mijn startnummer 3150.

Je kan via facebook mijn stand van zaken zien verschijnen zodra ik ergens een checkpoint ben gepasseerd. Voor degene die dit medium verafschuwen kan men naar de site gaan van de organisatie: http://www.ultratrailmb.com/

Hier kan men eventueel, tegen betaling overwegen om een sms te laten versturen bij het passeren van een checkpoint: http://www.ultratrailmb.com/page/125/Suivi_par_SMS.html

Alé, vandaag komt mijn maatje, Paula Ijzerman, nog toe en zoek ik deze week toch wel echt de batterijtjes op te laden!

Acclimatisatie @ Chamonix

Zo, sinds zaterdagmiddag (15uur) zijn we aangekomen in Chamonix. Zij die me goed kennen weten dat lopen voor mij voornamelijk plezier is en wat is er dan nog leuker aan dan 2 weken vakantie eraan te koppelen.


Mont-Blanc massief!

We hebben, ik met vrouw en dochter en mijn ouders, hebben een appartementje gehuurd in een deelgemeente Le Mont. Een dorpje net onder de Glacier des Bossons.

De eerste dag is altijd een beetje kalmpjes aan doen. Vannochtend een wandelingetje naar het uitzichtspunt op de Glacier des Bossons en vanmiddag een uitstapje met vrouw en dochter naar een "dierentuin". Het betreft geen gewone zoo. Hieronder enkele foto's.

Babygems.

Dikgevreten marmot.

Zo, de komende dagen zal ik mij zeker nog wel aan een loopje wagen en dan voornamelijk het laatste stuk van het parcours van de UTMB verkennen. Verder.... rust en familie-time!

Groetjes vanuit het warme Chamonix!

Laatste loodjes.....

De tijd begint te korten. Stilletjes aan beginnen vragen op te borrelen zoals: "Ben ik wel goed voorbereid?", "Heb ik genoeg gedaan?", kortom stilletjes aan is het vaatje energie leeg maar rust zal er de volgende weken voor zorgen dat ik barstensvol energie aan het avontuur begin.

Tijdens het afgelopen weekend, in gedachten mijn laatste echte trainingsweekend, had ik nog twee looptochtjes gepland. Zaterdag was er de coal-minerstrail te Genk en zondag de ultra-marathon te Monschau.

Zaterdag had ik met Vincent (loopmakker Zwarte Woud) afgesproken om samen te rijden. Tent, eten, schoenen.... alles mee om ons twee dagen te amuseren.

Onze eerste halte waren de oude mijngebouwen te Genk. Aldaar werd de coal-minerstrail gelopen. 4 rondjes over de terrils van elks 11,5km. 46km in totaal!

Startlocatie van de cm-trail.

Aan het tentje van inschrijving, drankvoorziening en taverne was het een leuk weerzien met Heidi en Dirk (TAR2010). Altijd leuk om nog eens samen te lopen.

Om 09:55uur kregen alle deelnemers (42 wegens max van 50) nog een snelle briefing en dan konden we allen van start onder een stralende zon.

Elk rondje begon met een 6.5km voornamelijk door de bossen en na de bevoorrading, werden we de 2 terrils opgestuurd. De hellingen waren eerlijk gezegd stijler dan verwacht en de afdalingen waren zéér pittig! Eerlijk: HET WAS FANTASTISCH!!

Hieronder een fijne fotoreportage! Niet alle foto's zijn door mezelf getrokken!

Vincent op de vlakte tussen de twee terrils.

Up Up Up!

Heidi, Vincent en ikzelf in de verte!

Beeld van het parcours.



Heidi, Vincent en ikzelf in de zéér pittige afdaling.



Welle in actie!

Impressionant uitzicht in Limburg.

De eerste rond pikte ik mijn wagonnetje aan bij Heidi en Vincent. Ik de vlakkere stukken voelde ik dat het voor mijn "tijdelijke" doen net te snel was, maar ik zou het wel aanzien als we een rondje verder waren. De klimpartijen en afdalingen waren dan weer beter voor mijn doen.

De tweede ronde kwam ik even onzacht in aanraking met de grond. Aan het einde van een bosrijk stukje zette ik mijn zonnebril terug op en had een seconde geen aandacht voor de grond. Knal, met mijn lompe botten op de grond.... Een geschaafde linkerknie hield ik eraan over. Niks ergs....we staan op en gaan door met ons zalig loopke. 

De derde ronde voelde ik dat ik moest lossen, zekers als ik zondag in Monschau ging lopen! Lossen was moeilijk.... We komen op het einde van de derde ronden nog met drie door... maar 4km verder was het gaatje groot genoeg om tot rust te komen. Heidi en Vincent liepen vlot van me weg en ik zette op mijn tempo het tochtje verder. 5u02min ben ik onderweg geweest. 

Na gezellig te hebben nagepraat en gedoucht te zijn, zochten we onze weg naar Kontzen (startplaats Monschau Marathon). Aldaar aangekomen voelde ik bij het uitstappen direkt dat de linkerknie door de val toch een beetje stroef was. Om geen risico's te lopen en.....2uur extra slaap te hebben schreven we in voor de marathon in plaats van de ultra.

Na de inschrijving schoven we direkt aan om ons tankje vol te gooien met lekkere pasta. In tegenstelling tot de inschrijvingsprijs van de marathon (40euro + 30euro chip huur en pand) koste de pasta 4euro onder de formule van:  All you can eat! Als dat geen fantastische organisatie is!

Tentjes op het campingterrein dat door de organisatie is voorzien.

Om 8uur werd het startschot van de marathon gegevn. Doordat ikzelf geen ontbijt had voorzien (gedacht van: we kopen wel iets) en er geen winkel open was, moet ik Vincent dankbaar zijn dat ik een banaan en een stukje energiecake uit zijn ontbijtmand mocht nuttigen.

Aan de start kwamen we al snel Jan Claerebout tegen en werd er herinnerd aan de gewoonte.... Mc Donalds na de aankomst. Maar... eerst lopen natuurlijk. 

Kennen we die patisserie op de rechter kant niet??? 

Na de start maak je eerst de duik naar Monschau. Je loopt, wegens het uur, door lege straten in een verlaten, gezellig ogend dorpje. Na Monschau zelf loop je tot ergens kilometer 21 een fantastisch traject dat enkele momenten samenloopt met de Eifelsteig (Langafstandspad dat in voorbereiding op de TAR2010 een stukje door ons werd gelopen.) Het tweede deel is nagenoeg volledig asfalt en dat is toch wel spijtig als je in zulks prachtig gebied zit.

Met de kilometertjes van zaterdag in de benen moest ik tevreden zijn met een snelheid van 10km/uur. Conditioneel voelde ik mij goed maar sneller betekende gewoon verzuring voor mij. Mentaal was dit zwaar. Zeker daar ik in 2010 deze marathon in 3u28 liep. Na een beetje knokken met mezelf kwam ik er op 35km door....

Eindtijd 4u12min 53sec. Nagenoeg 10km/uur. Een goede 700Hm deed mij met tevredenheid terugkijken op deze tijd.

Nu..... het was al een paar dagen zo en ik snak nu naar een beetje rust. Kleinere loopjes zijn nu mijn deel om hopelijk een waanzinnige supercompensatie te hebben. Nu kan ik aan mijn voorbereiding niets meer wijzigen. Ik heb alles gedaan wat, gezien enkele weken verhuiswerkzaamheden en kleine blessures, kon. Nu het parcours bestuderen, materiaal klaar leggen en zaterdag vertrekken voor acclimatisatie.

Aftellen dus!!!! 

Nog 26 dagen......

Tja, het begint toch wel serieus te korten nu.....

Twee weekjes geleden ben ik met de familie een weekje naar Oostenrijk geweest. De Zugspits vormde voor mij het toneel voor een paar trainingen en family-time.
In die 6 dagen tijd heb ik 4 trainingen gehouden, goed voor een 10uur, +-65km met in totaal een 4800Hm+.
Hieronder enkele vakantiekiekjes van zowel trainingen als Family-time.

Zicht op Garmisch-Partenkirchen tijdens eerste loopje.

Immensteig. Tijdens trainingsloopje dit stukje beklimming met behulp van stalen kabel.

Laatste trainingloopje met m'n nieuwe Salomon schoentjes. Fotofinish met lokale sportman.

Lekker eten!

Met de dochter van de rodelbaan!

Afgesproken op het einde van mijn trainingsloopje.
Op voorgrond m'n sportmaaltijd: Wurst mit sauerkraut mit alkoholfreie Weiss bier.

2 grietjes roetsjen naar beneden!

Kiekjes op de Zugspitz.
Mij zien ze op dat toeristisch stuk rots niet terug!!

Na onze terugkomst had ik gisteren nog een nachtloopje gepland. Eigenlijk.... zat het ergens in mijn hoofd dat ik dat moest doen, maar mentaal en fysiek was ik gewoon niet paraat. Na 1,5uurtje met vleermuisjes rond mijn oren ben ik naar huis gereden om te gaan slapen. Dit is wederom een les voor volgende keer..... plan dit goed in en bereid je goed voor. Sta fris aan de start van je training!

(Hebben jullie dat gelezen? "Volgende keer"???)

Verder ...... zijn we hard aan het aftellen! Eerst en vooral naar dit weekeinde, Coal-miners trail te Genk en ultramarathon Monschau!

Voor de lezers: vergeet BOKS niet!!!

Trainingsstage...

Jaja..... we leven nog.

Na Ardennes Mega Trail een weekje niet gelopen, daarna een weekje een 50-tal kilometerkes, deze week rustig een 50-tal kilometer gelopen, maar....... vannacht spring ik met vrouw en kind in mijn autoke en rijd een kleine 800kilometer om een weekje de wandelpaden rondom de Zugspitz onveilig te maken.
Verder gaan we daar niet veel doen buiten een beetje zwemmen, klein stapke en.... spelen met Lies!!

.....tot binnen een goei week en laat de zon nu eindelijk eens schijnen!!!!!!

Ardennes Mega Trail 2012

Zoals ik reeds eerder had geschreven was het zaterdag een test naar de UTMB toe. Met de AMT op het programma ging mijn mentale weerbaarheid en uithouding getest worden.

Op vrijdag vertrok ik in mijn ukkie naar Les Hautes Rivieres in de Franse Ardennen. Aldaar zou de start gegeven worden van een zware trail waarvoor men 3 qualificatiepunten voor de UTMB kan verdienen. Niet dat ik die nodig had, maar het geeft een indicatie van de zwaarte van deze trail.

Omstreeks 19uur was ik ter plaatse aan de startlocatie. Tot mijn verbazing moest ik geen camping meer gaan zoeken! De organisatie had ruimte voorzien om je tent op te zetten. Prima dus! Autootje parkeren, aanschuiven om het startnummer op te halen, rugzak met verplicht mee te nemen materiaal laten controleren, noodpakket ophalen en.... last but not least: trailschoenen kopen aan de stand van Brooks. Mijn oude trailers waren versleten en ik had dus alleen maar loopsloefkes zonder profiel bij.

Een leuk ontspannen sfeertje hing op de tot stand gekomen camping. Er was nog een optreden van een plaatselijk muziekgroepje en de mensen die op voorhand hadden gereserveerd, konden nog een pasta'tje nuttigen. Prima organisatie.

Ik kroop vroeg in mijn slaapzak en hoopte toch enkele uren te slapen alvorens om 03:45uur m'n wekkertje zou aflopen. Fout gedacht dus.... de enige tent waar men een feestje dacht te bouwen stond naast deze van mij! Enkele oudere lopers hadden de nodige wijn en Leffe's bij. Het gelach en gepraat hield me nog even uit mijn slaap. Af en toe lukte het toch een beetje om een beetje te slapen. Om 3uur schoven de lolmakers op naar het ontbijtbuffet van de organisatie en dan viel ik waarempel echt nog goed in slaap. Ik hoorde bijna mijn wekker niet!

3u45! Opstaan, loopgerief aan, matje en slaapzak inpakken, rugzakje op de rug en ontbijt gaan nemen. Ik heb alle respekt voor de organisatie. Ik kwam als één van de laatste daar toe en kon toch nog rijkelijk ontbijten. Niet gemakkelijk voor een grote bende!

4u30! Briefing voor de lopers. Men waarschuwde dat zware regenval op donderdag de trail modderig en glibberig was, rond kilometer 40 moet men een stijle helling doen en even later een stijle afdaling. Koorden zullen daar voorzien zijn. De organisatie verzoekt iedereen om aldaar zéér voorzichtig te zijn. Wat moet een trailer nog meer hebben?

Briefing voor de start.

Tijdens de briefing werden nog enkele "spelregels" herhaald. Dit is een trailwedstrijd waarin enkel waterbevoorading is voorzien. Iets kopen in een winkeltje = disqualificatie, iets aannemen van een toeschouwer = disqualificatie, noodpakket openen = tijdstraf van 30minuten,.....

5u05! Start van de trail!

Een klein plaatselijk extra toertje zorgde ervoor dat het pak een beetje op lijn zat alvorens we de eerste single-track helling opliepen. Direkt diende er gestapt te worden. Een voorbode voor wat komen ging. 



Op de kam kwam langzaamaan de zon op.



Single-track naar de top.



Glibberige afdaling langs een watertje.

Uitzicht vanop de top over een vallei die ontwaakt.

Zoals je hierboven al een beetje kan zien, werden we in de watten gelegd door de organisatie. Prachtige trails, technische stukken volgden elkaar zeer snel op.  

Bevoorading na 25km in ijzergieterij.

l'Hermitage.

Van alles wat!

Wat was ik blij dat ik mijn nieuwe trailrunsloefkes aanhad. Sommige stukken van het parkoers waren glad. Ik ben nu ook enkele malen op mijn gat, knie en handen beland. Gelukkig zonder erg.

De stijle helling na 39km. Afzien, op momenten op handen en voeten.

Bewegwijzering!

Na 50km komt een langere gelijkmatige klim. Een kolfje naar mijn hand. We tenen langzaamaan omhoog en boven bemerk ik dat ik nog redelijk fris zit. We houden ons voor om vele stukken toch lopend te overbruggen en letten goed op de inname van eten en drank. Het was toen een 13u30 in de middag en de temperatuur was al stevig opgelopen. De camelback die ik "als reserve" had meegenomen, was geen overbodige luxe. Het liet me toe om op het warmste ogenblik van de dag toch ongeveer 1 liter/uur te drinken. Wat niet altijd eenvoudig is.

De eerste 2 uren had ik nog kunnen genieten van mijn sportdrank Leppin "Energy Boost". Hierna stond op het menu: energybars van Isostar, wine-gums, honing-sesamlatjes, enkele cola-squeezy's en enkele Promagnor-sticks. Mmmmmm......

Fris????

Aan de bevoorading op 61km kreeg ik de vermelding dat ik op de 43ste plaats was binnengekomen. Niet slecht vond men daar. Ik voelde mij goed en keek eens rond. Er was nog een loper en die zat precies met zijn handen in het haar. Ik vertrok niet veel na hem en haalde hem al vrij snel in. Het gaf me vleugels en in de volgende 6km liep ik nog enkelen voorbij. Ik kwam op de volgende post (71km) binnen op de 38ste plaats. Het ging nog steeds goed, maar ik ik begon wel te vrezen voor te weinig eten. Ik moest beginnen verdelen en een 2-tal kilometer later voelde ik bij een lange klim mijn lichtje naar spaarstand gaan. Mentaal probeerde ik door te bijten en sprak ik mezelf toe: "kopke leeg, kleine pasjes." dit herhalend, liep ik op bijna elk plat stukje dat er was. Het tempo was er wel uit, maar de drive was er nog.



Le Roc la Tour!

Pijnlijk begonnen de beklimmingen te worden. Mijn heup speelde al terug op van kilometer 20, maar hier wou ik deze keer niet aan toegeven. Ik knokte me elke keer weer omhoog en probeerde toch nog te blijven genieten van de fantastische omgeving. Aan Roc la Tour moesten we nog tussen de rotsen omhoog kruipen, Zwaar, zeker na 76km.

Hulp is aanwezig voor noodgevallen.

Aan de laatste bevoorading wist men mij en de andere lopers te melden dat we er al 79,8km hadden opzitten. Een vlugge rekensom bracht ons op een resterende afstand van 8km. Dit was wel buiten de organisatie gerekend. Men had voor ons nog een stukje van 11km klaar gelegd...... Alé, dan zullen we maar vertrekken zeker?

Laatste bevoorading. 79.8km!

Ondanks dat de laatste kilometers zwaar waren (maar is dat niet altijd?) heb ik waanzinnig genoten van een fantastische trail georganiseerd door een sublieme organisatie.

14u35 zijn we onderweg geweest. 46ste van de 277 finishers, +-470 starters. 

Moe maar voldaan hebben we nog van een koude douche, massage en maaltijd genoten alvorens we ons tentje hebben opgebroken en naar huis zijn gereden.



Nog rond de tentjes en we zijn er!!

We zijn op de goede weg.....nog een kleine 2 maanden!!!!

OPROEP:

Jullie weten allemaal dat ik mij heb geangageerd om centjes te verzamelen voor het goede doel. Dit betreft BOKS vzw (meer info op hun site). Je kan deze organisatie steunen door een financiele bijdrage te storten op rekening BOKS-UTMB Geert Mertens 920-1018951-46.

Vanaf 40euro is er mogelijkheid tot afgifte van een fiscaal attest. Voor bedrijven, neem contact op voor publiciteit.  

Bij voorbaat dank!!!