Ontgoocheling op de 24uur!

De titel verklapt het al.......het was een RAMP!

Voor de oorzaak te vinden moeten we naar de voorlaatste dag op de Westweg. In een afdaling heb ik daar mijn enkel verzwikt. Nu, op het eerste zicht geen ramp......maar verder in die etappe speelde er een irritatie aan de knie op tijdens de stukken waar we konden lopen. Na de Westweg heb ik de eerste week nog enkele korte "10 à 16km" trainingen gadaan waarin de kniepijn er wel was, doch zeer licht en zeker niet erger.

Vorige week nog langs mijn osteopaat geweest, die mij erop wees dat ik, door die kniepijn, compensatieblessures aan het oplopen was. Meerbepaald zat mijn onderrug een beetje vast en had ik ook al enkele probleempjes in mijn nek. Alles losgezet, dus......... 24uur zal wel lukken zekers???

De 24uur dan.

Op zaterdag had ik met Vincent Meers afgesproken om naar Steenbergen te gaan. Beiden vertrokken we toch een beetje zenuwachtig.... Ginds kwamen we dan al snel Paul van Hiel tegen.
Een gezellig sfeertje heerste er... tentjes (voor de bevoorrading) opzetten langs de kant, startnummers halen, babbeltjes doen met bekenden en minder bekenden..etc.

15u00uur START. We probeerden zo langzaam mogelijk op gang te komen wat aardig lukte. Ik haalde net geen 10km/uur en genoot eigenlijk van het gezapige sfeertje. Alles ging goed, doch had ik al vrij snel terug die irritatie in de godverdekselde knie. Het 2de en 3de uur van de wedstrijd gingen vlot, doch kreeg ik soms bij een borduurtje op te lopen het idee dat mijn knie moeilijk plooide. Na 4uur en een half begon ik last te krijgen van mijn onderrug, heup en nek. Ik had moeite met mijn hoofd naar rechts te draaien en dan...... tja denken aan voorbereiding UTMB, even stappen, nog een stuk lopen,.... nog 20uur te gaan.
De mallemolen was aan het draaien en was niet meer te stoppen. Toen ik met afwisselend stappen en lopen na amper 50km merkte dat de pijn, last en irritatie niet af en toe verdween, heb ik een zware beslissing genomen. Twas om van te bleiten!
Op aanraden van Paul van Hiel heb ik nog even geprobeerd en langs de Fysiotherapeut van de organisatie te gaan, doch ik wou geen risico nemen en de voorbereiding voor de UTMB in gedrang brengen.

Nu de volgende ochtend is mijn knie dik, doet mijn heup pijn en loop ik toch wel een beetje mank. Nu rust en veel ijs leggen en.......... mijn planning binnen enkele dagen herbekijken en vanaf nu geen wegwedstrijden meer!!!!

Langs deze weg nog even mijn bewondering uitspreken voor de mannen en vrouwen die gisteren en vandaag even een 24uur neerzetten! Eender welke afstand die er staat na die 24uur, het zijn allemaal krakken!!